Geen paviljoen! Wel groen!

Uniek stukje groen

“De groenzone aan de Geldmunt is één van de weinige stukjes woongroen die het stadscentrum telt. Na de jarenlange inname als werfzone, zal het een meerwaarde zijn voor iedereen dat dit terug een publiek toegankelijk parkje kan worden. We streven ernaar hier een kwaliteitsvolle groene plek te realiseren in hartje Gent, afgestemd op de noden van de buurt én de bijzondere context. De budgetten voor de heraanleg van het parkje zijn voorzien voor deze legislatuur.” Dit zijn niet onze woorden maar die van toenmalig schepen van Stadsontwikkeling, Wonen en Openbaar Groen Tom Balthazar in 2016. Reeds vele jaren belooft de stad dit unieke stukje groen in de Kuip – en enig open park in het Patershol – in orde te brengen. Dit zijn tot nog toe loze beloftes. Ook tijdens de persvoorstelling van het RUP Groen zei de stad bij monde van Sami Souguir “Met het RUP Groen wil het stadsbestuur de open ruimte in Gent zo veel mogelijk behouden en opwaarderen. We moeten vermijden dat bestaande parken, bossen of natuurgebieden verdwijnen.” Vreemd genoeg is hij ook de Schepen van Cultuur onder wiens bevoegdheid de uitbreiding van het Gravensteen zit. Begrijpe wie begrijpen kan…

Met het RUP Groen wil het stadsbestuur de open ruimte in Gent zo veel mogelijk behouden en opwaarderen. We moeten vermijden dat bestaande parken verdwijnen.

Sami Souguir
Schepen van Ruimtelijke Planning

Nu plant Stad Gent hier de bouw van een paviljoen die buiten nieuwe uitgang van het Gravensteen ook dienst moet doen als refter, berging, elektriciteitscabine en giftshop. Hiermee past de dienst Historische Huizen het platte principe toe van “exit through the giftshop” wat haaks staat op de zelfverklaarde ambitie van de dienst Historische Huizen die zegt te willen inzetten op kwaliteit in plaats van op kwantiteit.

Bovendien zorgt het paviljoen er voor dat meer dan de helft van de ligzone verdwijnt! Het parkje is een favoriete plek van vele jongeren en ouders om even te pauzeren, af te spreken, om in de zon te liggen, etc.

Het Gravensteen heeft volgens Doreen Gaublomme, directeur dienst Historische Huizen, een maximumcapaciteit van 500.000 bezoekers per jaar, een cijfer dat in 2019 dicht benaderd werd met een bezoekersaantal van 454.693. Nochtans zegt Gaublomme “De bedoeling is niet om die maximum capaciteit te overstijgen maar om dat aantal (dat inderdaad tot nog toe vanzelf aangroeide) op een kwaliteitsvolle manier op te vangen.” Men kan zich vragen stellen bij deze uitspraak in het kader van een uitbreiding van meer dan 10 miljoen euro…

Alternatieven

Van de vijf uiteindelijke ontwerpen die door de Vlaams Bouwmeester weerhouden werden is het uiteindelijk gekozen ontwerp het enige ontwerp die een uitbreiding naar buiten voorzag! De andere vier ontwerpen zagen geen probleem met de huidige ingang en uitgang. Enkele benutten wel de open, kale ruimte van het Opperhof door daar volumes te plaatsen waarvan het dak als open ruimte fungeerde in plaats van de smalle paadjes die er nu zijn langs de binnenkant van de walmuur.

Waarom kan er trouwens niet naar het groter plaatje gekeken worden? In een deel van de Oude Vismijn zit nu al het info punt voor toeristen. De ruimte met bar en restaurant die nu door de Stad Gent particulier verhuurd wordt zou een unieke locatie zijn als eindpunt van het bezoek aan het Gravensteen met een magnifiek zicht op de Vleeshallen. Dit is perfect realiseerbaar via een tunnel die aansluit op de reeds bestaande ondergrondse constructie van de Oude Vismijn of via een wandelpad onder de Onthoofdingsbrug. Geslaagde voorbeelden hiervan zijn het AfrikaMuseum in Tervuren, het Mauritshuis in Den Haag of op een grotere schaal het Louvre in Parijs.